გარდაცვლილი ნათესავისგან მემკვიდრეობით ოქროს ნივთები მივიღე, როგორ მოვიქცე

ოჯახის ნამდვილი ძვირფასეულობა საყოველთაო აღტაცებას და აღფრთოვანებას ყოველთვის არ იწვევს. სხვადასხვა სახის საიუველირო სიმდიდრეზეა საუბარი. ზოგი სამკაული ადრე შეიძლება ეკუთვნოდა ნათესავს, რომელმაც ეს სამყარო სამუდამოდ დატოვა. ღირს თუ არა ასეთი ძვირფასეულობის ტარება? რა გავაკეთოთ წინააღმდეგ შემთხვევაში?

რეალური ღირებულებები

ჩვენი მკითხველი, მზექალა, საინტერესო აზრს გვიზიარებს. „ჩემი საყვარელი ბებია 10 წლის წინ გარდაიცვალა და მისგან მემკვიდროებით რამდენიმე ჩემთვის გაუგებარი სამკაული დამრჩა. დეტალებზე ნუ მკითხავთ, მაგრამ ოქროს გვირგვინები იყო. რა გავაკეთო, წარმოდგენა არ მაქვს, თუმცა კბილების ასეთი შემცვლელები საკმაოდ ბევრი იყო. დიდხანს მათზე ხელის შეხების მეშინოდა.

სიტუაცია იუველირთან შეხვედრით მოგვარდა. მასთან მისვლა მეგობარმა მირჩია, რადგან შვილიშვილმა შემთხვევით ჩემი საყვარელი ძეწკვი გაწყვიტა და მისი შეკეთება მჭირდებოდა. მრცხვენოდა, მაგრამ მაინც გავბედე და ვკითხე, თუ შეეძლო „კბილის ოქროს გვირგვინების“ გადაკეთება. ამაზე ოსტატმა გამიღიმა და მითხრა, რომ სიამოვნებით გადააკეთებდა“.

სასარგებლო რჩევები

სულიერი მოძღვრები გარდაცვლილი ნათესავების სამკაულების ტარებას არ კრძალავენ. მხოლოდ ერთი დეტალი არსებობს. სჯობს იმ ადამიანების ძვირფასეულობა ატაროთ, ვისთანაც სიცოცხლეში თბილი და მეგობრული ურთიერთობა გქონდათ. თუ გარდაცვლილი თქვენ მიმართ კეთილგანწყობილი, მისი სამკაულის ტარებისას შეიძლება თავი კარგად ვერ იგრძნოთ.

სამკაული შეგიძლიათ ერთგვარ თილისმად ატაროთ. ესეც დასაშვებია. ამავდროულად, ასეთი ნივთი კულტად, ამულეტად, განსაკუთრებულ ნიშნად არ აქციოთ, მას განსაკუთრებული ძალა და მნიშვნელობა არ მიანიჭოთ. ასეთი მომენტი შეიძლება რელიგიურ კანონებს ეწინააღმდეგებოდეს.

თუ ოქრო თქვენთვის განსაკუთრებულ ღირებულებას არ წარმოადგენს, შეგიძლიათ ჯართის ფასად ან წონით გაყიდოთ. ზოგიერთი საიუველირო მაღაზია სხვა სამკაულში მის გაცვლას გთავაზობთ. რა თქმა უნდა, ასეთ სიტუაციაში შეიძლება თანხის დამატება მოგიწიოთ.

ეშმაკური იდეები

მრავალშვილიანი დედა თამუნა აღიარებს, რომ სახლში გარდაცვლილი ახლობლების ოქროს პარკში ინახავს. „სხვისი სამკაულის ტარებას არ ვაპირებ. შეიძლება ეს ცუდად გამოიყურება, მაგრამ არ ვუარყოფ. არ ვმალავ, რომ სახლში სამკაულით სავსე პარკს ვინახავ. ჭამას არ ითხოვს. ახლა რთული ცხოვრებაა. მოულოდნელად შეიძლება ფული დამჭირდეს, პირადი უსაფრთხოების ბალიში მაქვს“.

მსგავს რამეს ამბობს დავითიც: „სამკაულები ყოველთვის ძვირად ფასობდა, თუნდაც რთულ საათებში, უბრალოდ გაიხსენეთ. ნათესავებისგან ასეთი ოქროს ფონდი რომ მქონდეს, არაფერს არ გადავადნობდი და არ გავყიდიდი. დაე, თავისთვის იყო, არაფერი მოუვა.“

სად წავიღოთ წინაპრების ნამდვილი ძვირფასეულობა

ახლობლებისგან მიღებულ სამკაულებთან დამშვიდობება არ იჩქაროთ. მათგან ზოგიერთს შეიძლება განსაკუთრებული ღირებულება ჰქონდეს. სჯობს პროფესიონალური რჩევისთვის იუველირს მიმართოთ. საწყენი იქნება, თუ ხარახურებს შორის ნამდვილად ძვირფას ნივთს ვერ შეამჩნევთ. სწორედ ამიტომ, არ იჩქაროთ და გადაწყვეტილება ცივი გონებით მიიღეთ.

თქვენ როგორ მოიქცეოდით მსგავს შემთხვევაში? გარდაცვლილი ნათესავის ძვირფასეულობას გაყიდით თუ სამახსოვროდ დაიტოვებთ? რა გადაწყვეტილებას მიიღებთ ამ სიტუაციაში?