ქალიშვილმა იუბილეზე მანქანის ჩუქება მთხოვა. როცა დავინახე, როგორ ცხოვრობს, საჩუქარი შევცვალე

დიდი დღესასწაული მათთვის, ნათესავები და მეგობრები შეიკრიბებიან. დროს მხიარულად და ხმაურიანად გაატარებენ. მიზეზი კარგია. რა აჩუქოთ ქორწინების იუბილეზე, თუ ადრე შეკვეთილ საჩუქარს ნაკლებად გულწრფელად თვლით? როგორც მინიმუმ, ერთ–ერთ მეუღლესთან მიმართებაში.

უნდა მოიქცეთ, როგორც საჭიროდ თვლით თუ ჩუმად გადასცეთ ის, რაც ითხოვეს? ალბათ, უმეტეს შემთხვევაში სტუმრები უფრო დამთმობი უნდა იყვნენ, ეს ხომ მათი დღესასწაული არაა. ოღონდ დედამთილთან და სიდედრთან ეს წესი არ მუშაობს. ისინი ყოველთვის თავად წყვეტენ, ვის და როდის აჩუქონ. როგორც მინიმუმ, ბევრ ოჯახში ასეა.

რა ვაჩუქოთ ქორწინების იუბილეზე

„როცა ზრდით ერთადერთ შვილს, განსაკუთრებით ქალიშვილს, მისი ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესებას მთელი ძალით ცდილობთ. მე და ჩემმა მეუღლემ ეს თითქმის ერთდროულად გავაცნობიერეთ. მარი გვიან შეგვეძინა და კარგად ვიცოდი, მეტი შვილი აღარ მეყოლებოდა. პალატში მწოლიარეც, საკმაოდ არასტაბილურ მდგომარეობაში, ნახევრად მძინარე ვიმეორებდი ერთსა და იმავეს: იყიდე ძვირადღირებული საფენები და საჭმელი, არ დაზოგო, გთხოვ.

ქმარს სიძუნწეში ვერ დავადანაშაულებ. მით უფრო, ამდენი წლის შემდეგ, როცა ცოცხალი აღარაა. თუმცა ერთი მამაკაცური თვისება ჰქონდა. ზოგი ამას ყაირათიანობას უწოდებს, მაგრამ ესეც საჭიროა. ვიღაცამ ოჯახის ბიუჯეტი უნდა აკონტროლოს. ბუღალტრად მუშაობდა, ამიტომ ვის თუ არა, მას სახლშიც ანგარიში უწევდა. მჯდომარე სამსახურმა და მუდმივმა სტრესმა თავისი ქნა.

ამ შემთხვევამ დამაფიქრა, როგორ გამეგრძელებინა ცხოვრება. სამსახური მქონდა, მაგრამ ვფიქრობდი, რომ საკმარის შემოსავალს არ მაძლევდა. უნივერსიტეტელი მეგობრის რჩევით ბრიტანეთში სამუშაოდ წასვლა გადავწყვიტე. ენა კარგად ვიცოდი და კარგი პერსპექტივა მქონდა.

ქალიშვილი ბებიასთან დარჩა. ყოველთვე ფულს ვაგზავნიდი, რომ თავი მიტოვებულად არ ეგრძნოთ. მინდოდა, მარის საუკეთესოდ ესწავლა, კარგად ეჭამა, ლამაზად ჩაეცვა და დისკომფორტი არ ეგრძნო. მისი წარმატებების დანახვა თუნდაც შორიდან ძალიან მახარებდა. 15 წლისას ინგლისურად თავისუფლად საუბრობდა. უკვე მაშინ მიზიარებდა თავის აზრებს, რომელ უნივერსიტეტში სურდა სწავლის გაგრძელება და რატომ.

როგორც ხვდებით, ვიმედოვნებდი, მისგან დადგებოდა თუ ბიზნესვუმენი არა, მოდური ლედი, რომელმაც თავისი ფასი ნამდვილად იცის. თავად იმავე ადგილას მუშაობას ვაგრძელებდი. მენდეთ, ქალიშვილისა და დედისთვის ფულის დიდი გაჭირვებით ვშოულობდი. ალბათ, ასეც უნდა იყოს, თუ მოსიყვარულე მშობელი ხართ და შვილისთვის საუკეთესო გსურთ.

ცხოვრებამ ჩემს გეგმაში ცვლილებები შეიტანა. ყველაფერი ისე არ გამოვიდა, როგორც მინდოდა. წლები გავიდა და ქალიშვილს შეუყვარდა. მალე სერიოზულ ურთიერთობაში გადაიზარდა და დაოჯახდნენ. მერაბი მომწონდა, სასიამოვნო ბიჭი იყო. მაგრამ საიდან უნდა მცოდნოდა? რამდენიმე საუბარი ვიდეოზარით და პირადი საუბარი, როცა ქორწილზე ჩამოვედი, არაფრის მომცემი იყო.

ქორწინებიდან 1 წელში ბებია გავხდი, რაც ძალიან მიხაროდა. ქალიშვილს ანგარიშზე ფული ჩავურიცხე, რომ მათი საერთო ბიუჯეტი ძალიან არ დაცარიელებულიყო, რამდენიმე დედობრივი რჩევა მივეცი. გავუზიარე ყველაფერი, რაც საჭიროდ ჩავთვალე. ზრდასრული ადამიანისთვის რაიმეს მითითება ჩემს ჩვევაში არ იყო.

მათი ქორწინების იუბილეზე სამუდამოდ ჩამოსვლას ვგეგმავდი. მთელ ფულს ვერ იშოვი, თან ამის აზრს ვეღარ ვხედავდი. ბინა არის, დანაზოგიც. რა მჭირდება მეტი? ერთადერთი ქალიშვილის და შვილიშვილის ბედნიერება. ბოლო რევერანსად მარისთვის საჩუქრის გაკეთება გადავწყვიტე: რაღაც, რაც თავად სურს. არა ფული, არამედ სასარგებლო ნივთი ოჯახისთვის.

მახსოვს, თითქმის მაშინვე მითხრა: მანქანა. ავტომობილი შვილიანი ქალისთვის, რომელსაც მართვის მოწმობა არ აქვს. დავფიქრდი, რატომ აირჩია ეს საჩუქარი?

მთელი ძალისხმევის მიუხედავად, რომ მარი გაზრდილიყო დამოუკიდებელ პიროვნებად, რომელსაც ეკონომიკური სირთულეები ვერ შეაშინებდა, ოჯახი აირჩია. უმაღლესი განათლება არაფერს ნიშნავდა და სარგებელი არ მოუტანა. კარგია, რომ ინგლისური ენა მაინც იცოდა კარგად. ისიც ჩემი ინიციატივით, როცა ზოგჯერ სხვა ენაზე საუბარს ვთავაზობდი.

შვილის დაბადების შემდეგ გარეგნობას დიდ ყურადღებას აღარ აქცევს. მოიმატა, მოეშვა. კბილები ჩემი ნერვიულობის კიდევ ერთი მიზეზია. მერაბი, პირიქით, თავს შესანიშნავად გრძნობს. სავარჯიშო დარბაზში ჩაეწერა, სწორად იკვებება. ეს მას შემდეგ, რაც ხელფასი შეუმცირეს. როგორც ჩანს, სხვა პრიორიტეტები აქვს.

და ყველაფერს მივხვდი. მანქანა არა მარის, არამედ მის მეუღლეს სჭირდება. ამრიგად, ასე ქმრის დაკავება სურს. მამაკაცის ყალბი კუნთებით და შემცირებული ხელფასით. რა თქმა უნდა, ავტომობილზე ლაპარაკი ზედმეტი იყო. რა ეთქმის კაცს, რომელსაც საკუთარ ოჯახში დაკავება სჭირდება?

ქორწინების იუბილეზე საუკეთესოდ გამოწყობილი მივედი. კარგი ტანსაცმელი, ძვირადღირებული მაკიაჟი. ახალგაზრდები დღის პირველ ნახევარში გაოგნებულნი მიყურებდნენ. თითქმის საჩუქრების გადაცემამდე. ხელიდან კონვერტს არ ვუშვებდი. ბრტყელი კონვერტი იყო. ერთი შეხედვით, მასში მანქანის გასაღები ან რაიმე ძვირადღირებული ხელშეკრულება ჩაეტეოდა.

ჩემს კონვერტში სულ სხვა რამ იყო. ერთწლიანი სერთიფიკატი სილამაზის სალონში, ერთწლიანი ვაუჩერი სავარჯიშო დარბაზში და ჩემი საყვარელი: ანაზღაურებული სტომატოლოგიური მომსახურება. ამ „ტრაქტორის მძღოლის ღიმილის“ დანახვა აღარ შემეძლო. ახალგაზრდებმა მადლობა გადამიხადეს საჩუქრისთვის და მჟავე სახეებით წვეულების აღნიშვნა გააგრძელეს.

1 დღის შემდეგ მარიმ დამირეკა და მკითხა, როგორ შემეძლო ძილი, როცა მას, მის ქალიშვილს ოჯახი ენგრევა. ყველაფერი იმიტომ, რომ საჩუქარი შევცვალე. ვუპასუხე, რომ არ იდარდოს. ეს მისმა ქმარმა იფიქროს, სად იშოვოს მანქანის ფული თავისი შემცირებული ხელფასით.

თუ განქორწინებას გადაწყვეტს, ცუდი არ იქნება. ალიმენტის გადახდა მოუწევს. ჩემს ქალიშვილს კი მთელი წელი აქვს, რომ ლამაზ ქალად ჩამოყალიბდეს. სპორტი, გარეგნობა, ღიმილი. შვილიშვილზე მე ვიზრუნებ, მხოლოდ გამიხარდება. თუ მერაბმა გადაწყვიტა, რომ მისი ცოლისთვის საყრდენი არა ქმარი, არამედ დედაა. ვნახოთ, ვინ იგრძნობს თავს უკეთ: მარი თუ ის.

მცირე პაუზის შემდეგ ქალიშვილის სიცილი პირველად გავიგონე. დამთანხმდა და ჩემს სიტყვებს სრული მხარდაჭერა გამოუცხადა. იცით, როგორი მნიშვნელოვანია დედისთვის მოსმენა, რომ შვილმა სწორი მიმართულებით სვლა დაიწყო? ახლა სიძის გადასაწყვეტია. საინტერესოა, რას უპასუხებს. შესაშური სიტუაცია ნამდვილად არ აქვს.“