მეგობარს ქმარი წავართვი და არ ვნანობ. ახლა ორსულად ვარ და ბედნიერი ოჯახი მაქვს

„რა არის სინდისი? შინაგანი ხმა, რომელიც სიბნელეში გზას გვინათებს“ – ამბობს ქალი, რომლის ისტორიასაც დღეს გიზიარებთ. მორალური დილემის წინაშე მყოფი ბევრი ადამიანი ასე ფიქრობს.

როგორც ყველამ ვიცით, როგორც მშობლები ბავშვობიდან გვასწავლიან, სინდისიერად უნდა ვიცხოვროთ. რა იგულისხმება ამაში? უნდა გადავაბიჯოთ საკუთარ თავს, თუ ამას სიტუაცია მოითხოვს, თუ ისე უნდა გავაკეთოთ, როგორც მომავლისთვის უკეთესია? ამ კითხვაზე ყველას თავისი პასუხი აქვს, რადგან ცხოვრება ყოველთვის გვაყენებს არჩევანის წინაშე, როგორი რთული დასანახიც არ უნდა იყოს შედეგები.

რა არის სინდისი ჩემი გაგებით

მეგობარს ქმარი წავართვი. ამით უნდა დავიწყოთ. საქმე ცოტა სხვაგვარად არის, მაგრამ ფაქტი ესაა. თუმცა არაფერს ვნანობ. ასე იყო საჭირო, ჩემი მეგობარი ხომ ჩემთვის ძვირფასი ადამიანის ცხოვრებას და საკუთარ ქორწინებას ანადგურებდა. ჩემი გადმოსახედიდან მადლობაც მეკუთვნის. გიამბობთ, როგორ გაიცნო ქეთათომ სანდრო და როგორ აღმოჩნდა სანდრო ჩემი მეუღლე.

სანდრომ და ქეთათომ ერთმანეთი წვეულებაზე გაიცნეს. შეხვედრები დაიწყეს. მახსოვს ქეთათო მისი ახალი მომხიბვლელი და იუმორით სავსე შეყვარებულით აღფრთოვანებული იყო. ეტყობოდა, რომ ბიჭი თავს უვლიდა. მაშინ 25 წლის ახალგაზრდები ვიყავით. მეგობრები ერთმანეთს ყველაფერს ვუყვებოდით, საიდუმლო არ რჩებოდა.

დრო გავიდა და მათ ერთად ცხოვრება და ყოფის გაზიარება დაიწყეს. როგორც ქეთათოს მეგობარი მათი სახლის ხშირი სტუმარი ვიყავი. სანდროსაც ვნახულობდი და ვესაუბრებოდი. ერთად დროს მხიარულად ვატარებდით. იმ დროს შეყვარებული მყავდა, მაგრამ ვერ ვიტყვი, რომ სერიოზული ურთიერთობა მქონდა. თუმცა მშობლები მაჩქარებდნენ. შიშობდნენ, რომ მარტო დავრჩებოდი.

ერთხელ ქეთათომ თავისთან დამპატიჟა. მეგონა, რომ მორიგ წვეულებას მოვაწყობდით, ამიტომ საჭირო პროდუქტები და სასმელები ავიტანე. თუმცა ქეთათომ დალევაზე უარი მითხრა. ახლა ამას მთელი 9 თვე ვერ გააკეთებს. ორსულად იყო.

ბედნიერი ქორწინების დასასრული

თანდათან მათმა კავშირმა ნგრევა დაიწყო. ქეთათო დღითიდღე უფრო მომთხოვნი ხდებოდა. მეტი პროდუქტი, საჩუქარი და ყურადღება სჭირდებოდა. წონაში იმატებდა. სახლიდან არსად გადიოდა და არც მუშაობდა. სანდრო კი თვალსა და ხელს შუა დნებოდა. მასში მხიარული ბიჭის დანახვა შეუძლებელი იყო. სულ დაღლილი და დაქანცული იყო.

მათთან თავს უხერხულად ვგრძნობდი. სანდრო მუშაობდა, შემდეგ ვახშამს ამზადებდა. ქეთათო კი მხოლოდ ტელევიზორს უყურებდა, სასუსნავებით პირს ივსებდა და საყვარელ სერიალებზე საუბრობდა.

ერთხელ სანდრო ქალაქში შემთხვევით შეხვდა. კაფეში ჩაიზე დავპატიჟე, რომ გული გადაეშალა, ცოლზე და მომავალ შვილზე ესაუბრა. უგულოდ დამთანხმდა. მალე ცოტა ხნით საყვარელ ბიჭად გადაიქცა. თუმცა გარეგნულად მოუწესრიგებელი იყო. დაჭმუჭნული ტანსაცმელი, ნაოჭები და ტომრები თვალების ქვეშ. მაგრამ მაინც თავის თავს ჰგავდა.

იმ დროს მარტო ვიყავი და სანდრომ თავისი მომხიბვლელობით დამიპყრო. მესმოდა, რომ ის მეგობრის მეუღლე იყო, ამიტომ ჩემი სურვილები მოვთოკე და თავი მოვაჩვენე, თითქოს ოფიციანტს თვალებს ვუპაჭუნებდი.

ქეთათომ მორიგი სკანდალი მოაწყო. ეს იყო ყვირილი, გინება, ჭურჭლების მსხვრევა და პოლიციის გამოძახება. მომავალ დედას რაღაც ბზიკმა უკბინა და გადაწყვიტა ქმარს ეჩხუბოს იმ მიზეზით, რომ საქორწინო ბეჭედი ჯერ კიდევ არ უჩუქებია. სანდროს მოთმინებაც გასკდა. მათი ჩხუბი და ყვირილი ყველას ესმოდა. ქეთათო მშობლებთან გადავიდა.

ერთი კვირაც არ იყო გასული, რომ სანდრომ დამირეკა. ვინმესთან გულის გადაშლა სურდა. ვერ ისვენებდა. ერთმანეთს შევხვდით, ვისეირნეთ, ძველი დრო გავიხსენეთ და შემდეგ არ ვიცი, რა მოხდა. იმ საღამოს მთელი ღამე ჩემთან გავატარეთ.

მოგვიანებით ყველაფერი ქეთათოს ვუთხარით. მისი რეაქცია უცნაური იყო. გვითხრა, რომ ჩვენი დანახვა აღარ სურდა, ხაზი გადაგვისვა. აღარ გვიკავშირდებოდა. რამდენჯერმე ეტლით მოსეირნე დავინახე, მაგრამ ახლოს მისვლის სურვილი არ გამჩენია.

ახლა მე და სანდრო ერთად ვართ. მომილოცეთ, ხუთი თვის ორსული ვარ. ბედნიერები ვართ. წვრილმან კამათს ნაყინზე ერთად წასვლა მალე აგვარებს. სხვის მაგალითზე უკვე ვისწავლე, როგორ უნდა ვიცხოვრო.

ჩემს ბედნიერებას მხოლოდ ერთი რამ ჩრდილავს. სანდროს მშობლებმა არ მიმიღეს. ისევ ქეთათოს მიიჩნევენ რძლად, დღემდე ეკონტაქტებიან და ფინანსურადაც ეხმარებიან. ბავშვსაც იტოვებენ.

მალე მათ შვილიშვილს გავაჩენ. ვშიშობ, რომ მათ ღვიძლი შვილიშვილის ნახვაც არ ენდომებათ. ეს დიდად არ მაღელვებს, რადგან ჩემთვის სანდრო და ჩვენი შვილი მთავარია, მაგრამ ურთიერთგაგებასა და სიმშვიდეში ცხოვრება მინდა. სანდრო დეპრესიას გადავარჩინე, მაგრამ მაინც გველი გამოვედი.

წარსულში დაბრუნება რომ შემეძლოს, არაფერს შევცვლი. არაფერს ვნანობ, სწორად მოვიქეცი. სანდრო მძიმე ხვედრისგან ვიხსენი და არ მივატოვე. ვფიქრობ, ეს ბედია და მასთან ჭიდილს არ ვაპირებ.