ახლახანს ჩემი ქმარი ავარიაში მოყვა. რამდენიმე ნაკაწრით გამოძვრა, მაგრამ ამის შემდეგ თითქოს შეცვალეს

სტანდარტული სიტუაცია: მძღოლი შუქნიშანთან იდგა და სიგნალს ელოდა. აინთო მწვანე შუქი, მაგრამ მძღოლს ყურადღება გაეფანტა და უკნიდან მცირე დარტყმა მიიღო. ვინ არის დამნაშავე? ის, ვინც დროულად ვერ მიხვდა, რომ წასვლის დრო იყო, თუ ის, ვინც იჩქარა და წინა მანქანის უკანა ბამპერი დააზიანა?

ასეთი სიტუაციები ყოველდღე ხდება. მძღოლი, განსაკუთრებით დამწყები, პირაქაფებული ეცდება თავისი სიმართლის და ავარიულ სიტუაციაში უდანაშაულობის დამტკიცებას. უფრო გამოცდილები, პირიქით, ყველაფრის მოგვარებას ეცდებიან. მით უფრო, თუ კონფლიქტი წმინდა პრინციპის გამო წარმოიშვა, ხოლო შეჯახების შემდეგ ავტომობილებზე ნაკაწრიც არ დარჩა.ზოგჯერ დრო უფრო ძვირი ღირს.

შუქნიშანთან დგომა

„ჩემი ქმარი ჩემზე 8 წლით უმცროსია. თავად პატარა კომპანიის თანადამფუძნებელი ვარ. ხუთასამდე თანამშრომელი გვყავს. ასე რომ, მზად ვარ თქვენი მწვავე შენიშვნებისთვის ჩვენი ქორწინების შესახებ და ზოგადად. „სტარლეტა და ალფონსის“ მსგავსი კომენტარები ქორწინების პირველ წელს უკვე მოვისმინე. გულთან ახლოს აღარ მიმაქვს, ახალ და ორიგინალურ იდეებს ველოდები.

ავტოფარეხში ორი ავტომობილი გვაქვს. ჩემთვის და მისთვის. თავად მძღოლის მომსახურებით ვსარგებლობ. ჩემს ქმარს საჭის ტრიალი უყვარს. არ მესმის, რა სიამოვნებაა გადატვირთულ გზებზე სიარულში, შუქნიშნების კონტროლში, სხვა მძღოლებთან, პოლიციელებთან კამათში. როგორც ჩანს, ეს კიდევ ერთი მამაკაცური ჰობია, რომელსაც ჩვენ, ნორმალური ქალები, ვერ გავიგებთ.

1 თვის წინ გიორგი პატარა ავარიაში მოყვა. შუქნიშანზე იდგა, მწვანე შუქს ელოდა. შემდეგ ყურადღება გაეფანტა და უკნიდან მანქანამ მსუბუქად დაარტყა. კარგია, რომ აჩქარება ვერ მოასწრო. ზიანი მინიმალური იყო. გიორგიმ იმ მანქანის მძღოლთან ტელეფონის ნომრები გაცვალა, რამდენიმე ფოტო გადაიღო და დაიშალნენ. თავად შევხედე, ნამდვილად, არაფერი განსაკუთრებული. კარგია, რომ ყველა ცოცხალია.

ოღონდ იმ დღიდან ჩემი ქმარი თითქოს შეიცვალა. ჩაფიქრებული, განრიდებული გახდა. როცა ამის შესახებ ვკითხე, მხოლოდ ხელი აიქნია, თითქოს, ვიგონებ. არ დაგავიწყდეთ, რომ ქალი ვარ, ანუ ჩემს ახალგაზრდა ქმარზე უფრო ჭკვიანი. მის საქციელს უკეთ დავაკვირდი და დასკვნა გამოვიტანე.

რომ იცოდეთ, ქმარიც ოფისში მუშაობს. მეგობრებმა გუნდში მიიღეს, მარტივ საქმეს აკეთებს. დილით საუზმეს ამზადებს, შემდეგ სამსახურში მიდის. 16:00 საათზე მისი სამუშაო დღე სრულდება და 2 სართულით ქვემოთ ჩადის, რომ საათნახევარი სავარჯიშო დარბაზში ივარჯიშოს. ახალგაზრდა და ენერგიული მამაკაცი მჭირდება და არა მუცელგაბერილი.

შემდეგ სახლში მიდის და ვახშამს ამზადებს. რამდენიმე წლის წინ ცნობილ შეფთან კულინარიის გაკვეთილები ერთად გავიარეთ. მხოლოდ სპეციალური საშვით, ყოფილმა მაჩუქა. მასთან კარგი ურთიერთობა მაქვს, მაგრამ აქ მასზე საუბარი არ მინდა. მოკლედ, ამ კურსზე დიდხანს ვერ გავძელი. გიორგის ორივესთვის შრომა მოუწია. სამაგიეროდ, ახლა იტალიურ და ესპანურ სამზარეულოში კარგად ერკვევა.

ძალიან უბრალო ადამიანი ვარ. ჩემთვის, რესტორნიდან შეკვეთაც მისაღებია. მაგრამ რომელ ქალს არ სურს უყუროს, როგორ უმკლავდება მისი მამაკაცი წინსაფარში პროდუქტებს? გარდა ამისა, ნამდვილად კარგად გამოსდის. არა ხუთ ვარსკვლავზე, მაგრამ როცა რეცეპტი მარტივია და ინგრედიენტები ახალი და ხარისხიანი, როგორ შეიძლება გაფუჭება?

შაბათ–კვირას ერთად ვატარებთ. იოგა, ხილის დიეტა და მედიტაცია. ქალს გაახალგაზრდავებაში ძალიან ეხმარება, ხოლო კაცს სხეულის ფლობასა და წარმოუდგენელად გაწელვაში. ძვირი არაა, ამიტომ ყველას გირჩევთ. იოგა და გაწელვები ახალგაზრდობის გასაღებია.

უცნაური ქცევა

დავუბრუნდეთ ქმრის ქცევას. იმ ავარიის შემდეგ თითქოს შეცვალეს. ერთი შეხედვით, არაფერი შეცვლილა, მაგრამ მისი ცოლი ვარ, ვგრძნობ. ყველაფრის გაგების მცდელობამ არაფერი მომცა. ერთხელ სამსახურიდან გადართვა და ქმართან ოფისში მისვლა გადავწყვიტე. ერთად რომ გვესადილა.

ავტოსადგომზე ნაცნობი ავტომობილი დავინახე. ძალიან ჰგავდა იმ მანქანას, რომელიც გიორგის დაეჯახა. ფოტოზე ნომრები შევადარე და ის აღმოჩნდა. ქმარი ოფისში არ დამხვდა, სასადილოდ იყო გასული. ტელეფონზე არ პასუხობდა. ორი ორს მივამატე და მივხვდი, რომ საქმეს ცუდი სუნი ასდიოდა.

მძღოლს უბანზე წრის დარტყმა ვთხოვე. იქნებ ვიპოვო კაფე, სადაც გიორგის საყვარელი ცოლისგან დამალვა შეეძლო. რას ფიქრობთ? ზუსტად რამდენიმე მეტრში ჩემი გაქცეული ვიპოვე. ახალგაზრდა და ლამაზი ქალის კომპანიაში სადილობდა. როგორც ჩანს, იმ მანქანის მძღოლია.

შუქნიშანზე იდგა და სხვის კაბაში მოხვდა

გიორგი ყველაფერს მიხვდა. დამინახა, თანამგზავრისთვის არაფერი უთქვამს, წამოდგა და ჩემს შესახვედრად წამოვიდა. გინახავთ დამნაშავე კატის თვალები? ქმარს ზუსტად ასეთი ჰქონდა. რა თქმა უნდა, ხალხში სცენები არ მომიწყვია. უბრალოდ სულელის რეჟიმი ჩავრთე, გიორგის საოჯახო საქმეებთან დაკავშირებით რაღაც სისულელეები ვკითხე და გავედი.

უკვე სახლში, აუჩქარებლად გაირკვა, რომ ეს ყველაფერი „ის არაა, რასაც ვფიქრობ“. უბრალოდ გოგონამ გააცნობიერა, რომ იმ სიტუაციაში მართალი არ იყო, დარეკვა და შეხვედრა გადაწყვიტა, რომ მადლობა გადაეხადა. რა უნდა ექნა? რა მოხდა, თუ ისადილეს სამსახურთან ახლოს. მერე რა?

მოგვიანებით, ქმარმა ბოდიში მოიხადა, პატიება ითხოვა. მან ხომ საკუთარ გეგმებზე არაფერი მითხრა, თან ასეთზე. მე, როგორც მის ცოლს, როგორც ბრძენ ქალს, ამის შესახებ მაშინვე უნდა მცოდნოდა.

არ ვიცი, რა გავაკეთო. დავსაჯო თუ თავი დავანებო? ამ შემთხვევის შემდეგ დღეში თხუთმეტჯერ მირეკავს, ნებისმიერ საკითხზე რჩევას მთხოვს. გულწრფელად, საშინლად მაღიზიანებს. მე ხომ ქალი ვარ, ინტრიგა მჭირდება.

ვფიქრობდი ახალგაზრდა ქალთან დალაპარაკებას, რომელიც იმდენად კეთილი იყო, რომ უცხო კაცს თავად დაურეკა. შემდეგ გადავიფიქრე. მივხვდი, რომ როგორიც არ უნდა ყოფილიყო, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მას მოეხდინა ასეთი შთაბეჭდილება. ავარიისას აზრები სხვანაირად მუშაობს. სამაგიეროდ, შემდეგ მშვიდად შეიძლება ფოტოების დათვალიერება. ოჰ, ის ქალი შორს წავა, გეუბნებით! მახვილი თვალი აქვს.